در حالی که اکثر بیماران می پذیرند که پوشیدن لباس بیمارستانی دخترانه بخشی از بستری شدن آنها در بیمارستان است، برخی دیگر به “حامیان خود” خود تبدیل می شوند و راه هایی برای شخصی سازی لباس بیمارستان خود پیدا می کنند یا به طور کامل از آن صرف نظر می کنند.
به عنوان مثال، دی فیلیپیس بیماری را به یاد می آورد که هفته ها در بیمارستان منتظر پیوند قلب بود.
یک روز هنگامی که بیمار پشت لباس خود را بسته بود، به DeFilippis گفت که بیمارستان باید “در مورد این لباس های بیمارستانی کاری انجام دهد.”
چند روز بعد، آن زن با لباسی با طرح پلنگی که به صورت آنلاین سفارش داده بود، وارد شد.
دی فیلیپیس می نویسد: «شخصیت او حتی پر جنب و جوش تر شد.
او با خانواده‌اش در اطراف واحد قدم می‌زد و اکنون دستش آزاد است تا برای پزشکان و کارکنانش دست تکان دهد.»
مادر خود دی فیلیپیس نیز در طول بستری شدن در بیمارستان از این روند جلوگیری کرد و ترجیح داد لباس های خود را بپوشد.
«قبل از رفتن به مشکوک به اینکه او حداقل برای چند روز در بیمارستان بستری خواهد شد، او با دقت به من دستور داده بود که چه لباسی را بپوشم: تی شرت های راحت اما گشاد، شلوار ورزشی و لباس خواب طرح دار. دی فیلیپیس می نویسد.
برای مادرم، لباس های غیر بیمارستانی او لحظات آرامش و فردیت را فراهم می کرد.»
او می‌افزاید: «اگرچه کنترل کمی بر زمان مصرف داروهایش و خون‌گیری داشت، اما در انتخاب لباس‌های صبحگاهی وقار و ابراز وجود داشت.»
برخی از طراحان تمایل به لباس‌های باوقارتر را پیدا کرده‌اند و در حال طراحی لباس‌های شیک‌تر و کمتر آشکار برای بیمارستان‌ها هستند.
به عنوان مثال، طراح دایان فون فورستنبرگ، لباس‌های بیمارستانی «شیک» را طراحی کرد که دارای پشتی بسته برای کلینیک کلیولند بود، و طراح سینتیا رولی تغییراتی را در لباس‌های بیمارستانی در مرکز پزشکی دانشگاه هاکنزاک ایجاد کرد.
یک گروه از دانش‌آموزان در مدرسه طراحی پارسونز حتی لباس‌های بیمارستانی درست کردند که به جای پشت، در جلو باز می‌شوند.
