استفاده از شیشه آلات آزمایشگاهی ایرانی یکی از اولین مهارت هایی است که در کلاس آزمایشگاه زیست شناسی یا شیمی یاد خواهید گرفت.
ممکن است آسان به نظر برسد، اما مهم است که آن را درست انجام دهید.
زیرا در بسیاری از آزمایشات خود از پیپت استفاده خواهید کرد، بنابراین اگر به طور مداوم از تکنیک بد استفاده کنید، می تواند بسیاری از نتایج شما را خراب کند.
سه نوع پیپت معمولاً در آزمایشگاه ها استفاده می شود: پیپت پاستور، پیپت حجمی و میکروپیپت.
پیپت های حجمی در آزمایشگاه های شیمی رایج تر هستند، در حالی که میکروپیپت ها و پیپت های پاستور در آزمایشگاه های زیست شناسی مولکولی و بیوشیمی ضروری هستند.
به پیپت های حجمی خود نگاه کنید. به یک عدد و یک خط یا علامت در کنار هر کدام توجه کنید.
عدد نشان‌دهنده تعداد میلی‌لیترهایی است که پیپت نگه می‌دارد یا زمانی که پیپت تا خط یا علامت پر می‌شود.
پیپت‌های حجمی به گونه‌ای کالیبره شده‌اند که دقت بسیار بالایی داشته باشند، بنابراین وقتی حجم خاصی را با پیپت حجمی توزیع می‌کنید، می‌توانید آن حجم را در یادداشت‌های خود با حداکثر دو رقم بعد از نقطه اعشار گزارش کنید.
توجه داشته باشید که پیپت حجمی شما بلند و باریک است به جز یک مخزن متورم در وسط که معمولاً خیلی زیر علامت پر نیست.
وقتی مایع را با حباب لاستیکی به داخل پیپت می مکید، سطح مایع در مخزن کندتر از لوله بالا یا پایین آن بالا می رود.
مقداری آب به لیوان اضافه کنید تا بتوانید از آن برای تمرین استفاده کنید.
لامپ لاستیکی (که کمی شبیه بوقلمون است) را در بالای پیپت قرار دهید و آن را فشار دهید تا هوا خالی شود.
سپس، در حالی که نوک پیپت در آب فرو رفته، به آرامی لامپ را شل کنید تا آب به داخل پیپت کشیده شود.
